تو از آن روز که زادی هدف نعمت و دادی
نه کليد در روزی دل طرار تــو دارد


بن هر بيح و گياهی خورد رزق الهی
همه وسواس و عقيله دل بيمار تــو دارد


طمع روزی جان کن, سوی فردوس کشان کن
که ز هر برگ و نباتش شکر انبار تــو دارد

هفته پیش با ردو بدل کردن دو سه تا کامنت تو وبلاگ نیک آهنگ یه قرار ملاقات با ایشون گذاشتم.
صحبتهایی رد و بدل شد که نکات پشت پرده بعضی وبلاگها و جریانات برای من روشن شد.

دیشب شب هلوین بود و ما برای اولین بار این شب را جشن گرفتیم.
یک از کارهایی که تو این شب انجام می شه مشابه رسم قاشق زنی ماست.
بچه ها لباسهای عجیب و غریب و عمدتا ترسناک می پوشن و برای جمع کردن شکلات و آبنبات و تنقلات پشت در خونه ها می رن. خونه هایی که از قبل خودشونو آماده کردن معمولا یک کدو حلوایی که توش خالی شده و شکل یه آدم رو روی پوستش کندن رو بیرون از خونه می ذارن .

ما هم دیشب آقا سروش رو بردیم بیرون و به ایشون خیلی خوش گذشت.
اینم یکی از عکسهای سروش در هلوین .